Songs of Farewell

Beide werken zijn geschreven naar aanleiding van ingrijpende persoonlijke ervaringen van beide componisten.

Herbert Howells schreef zijn Requiem ter nagedachtenis van die soldaten , maar het schrijfproces kreeg een wel zeer wrange wending toen zijn zoon – die nota bene op uitnodiging van zijn vader een noot aan de partituur had toegevoegd – op negenjarige leeftijd aan polio stierf. Hubert Parry kwam tot zijn compositie Songs of Farewell als reactie op de dood van enkelen van zijn studenten aan het Royal College of Music in Londen. Ook zij waren naar het slagveld gestuurd.  

James MacMillan componeerde zijn Tenebrae Responsories (2006) in de geest van Renaissancemeesters als Gesualdo en Victoria. Het werk is even complex als dramatisch: centraal staat de kracht van de liefde die spreekt uit de persoonlijke offers die we maken. 

In de context van dit programma zijn citaten te lezen van soldaten uit de Eerste Wereldoorlog, waarbij we putten uit dagboeken, verslagen en brieven. Het is wrang om te zien hoe die citaten niets aan actualiteit hebben ingeboet. Wanneer leren we als mensen van onze fouten? We gaan terug naar de tijd van toen, in de tijd van nu. Een toen dat een pijnlijke gelijkenis vertoont met het heden. De troostende werking van de muziek van Howells en Parry is nog even urgent.